Η "Φυγή"...συνέχεια

5 ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από το τελευταίο "γράψιμο" και ποτέ δεν θα φανταζόμουν ότι το τελευταίο κείμενο θα ήταν τόσο επίκαιρο...τουλάχιστον στην δική μου ζωή...

Ο σπουδαίος και αγαπημένος, Ψυχοθεραπευτής, 'Ιρβιν Γιάλομ είχε πει: "Μόνο ο πληγωμένος θεραπευτής μπορεί πραγματικά να θεραπεύσει..". Αυτήν την περίοδο έρχομαι στα λόγια του. Θεωρώ την εμπειρία του θεραπευτή πολύ σημαντική, τόσο την επαγγελματική όσο και την προσωπική.

Μέχρι πριν 5 χρόνια νόμιζα ότι  είχα την εμπειρία της "απώλειας" ή της "φυγής", όπως είχα προαναφέρει. Μέχρι πρόσφατα, πολύ πρόσφατα που η "απώλεια" πήρε μια διαφορετική, σοβαρότερη, ψυχρότερη εικόνα για μένα.. Η απώλεια ενός γονέα θεωρείται από τους περισσότερους μας ένα σοβαρό πλήγμα. Πολλά παίζουν ρόλο σε αυτό, όπως η σχέση μας με αυτούς, ο τρόπος που μας μεγάλωσαν, οι προσωπικότητες τους κτλ κτλ κτλ. Δεν έχουν σημασία αυτή την στιγμή αυτά ή και να έχουν δεν μπορούμε μέσα σε 5 κουβέντες να αναλύσουμε την επίδραση τους. 

Πολλοί λένε ότι είναι σαν να χάνεις ένα κομμάτι του εαυτού σου, εγώ θα σας πω ότι έχασα και την ταυτότητα μου. Ούτε που μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου σε αυτήν την θέση, όταν έγραφα εκείνο το άρθρο για τα στάδια του πένθους (ή μήπως μπορούσα);

Μακρινά τότε, απίστευτα κοντά τώρα...Ένας άνθρωπος "φεύγει" και μαζί του "παίρνει" ότι ήσουν μέχρι τώρα: κόρη, παιδί, το ομορφότερο πλάσμα στο κόσμο, το εξυπνότερο κορίτσι της.. Έμμεσα διαλύει την αυτοπεποίθηση σου, την καθημερινότητα σου, το "εγώ" σου. Σε τσακίζει γιατί σου δείχνει πόσο σκληρή μπορεί να γίνει η ζωή. Σου μαθαίνει να είσαι δυνατή και να σφίγγεις τα δόντια για να αντέξεις όχι μόνο την "απώλεια" της μητέρας σου, αλλά και την απώλεια του εαυτού σου. Σου διδάσκει πόσο εύκολα μια δυσκολία μπορεί να γίνει ο λόγος της "φυγής" ανθρώπων από δίπλα σου. 

Η απώλεια έχει συνέχεια... Η φυγή δεν σταματά... Γίνεσαι ξαφνικά επιρρεπής, συναισθηματικά ευάλωτος σε ψεύτικα "ακούσματα", "πράξεις" μισές... Μαθαίνεις με τον άλλο τρόπο αυτό που η μαμά έλεγε χρόνια, γιατί είχε ένστικτο (όχι ότι εσύ δεν είχες αλλά ήθελες και τα έφαγες τα μούτρα σου): "Ία, κορίτσι μου, μην το κάνεις έτσι αυτό...δεν θα βγει σε καλό.." Δάσκαλε που δίδασκες θα πω εγώ στην δική μου περίπτωση, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

'Εφυγες εσύ και πήρες μαζί σου όλα τα "καλά" αλλά και τα "κακά"... έτσι θέλω να πιστεύω...έδιωξες από κοντά μου ότι δεν έπρεπε να είναι δίπλα μου... Μεγάλη η "απώλεια" σου, αλλά η δική μου "φυγή" από τοξικές καταστάσεις ίσως ήταν ο σκοπός σου...